Gered door een kam bananen

Vr 25-9
Al vroeg wilden wij aan het onbijt, het werd iets later want Eduard had alweer een platte band... Even na 8en gaan we op weg. Eerst rijden we richting het oosten, een iets drukkere weg. Na 16 km slaan we af en een kilometer verder draaien we de B35 op, richting het zuiden. Dit is een mooie weg, glooiend, rechts bergen, links akkers, beiderzijds enkele huisjes, af en toe een 'winkeltje'. Weer 20km verder rijden we Yala National Park binnen, alleen nog bomen en struiken. Raar idee dat er hier olifanten zomaar over kunnen steken en dat er luipaarden leven terwijl wij hier gewoon fietsen... Wel fijn dat er dan af en toe ander verkeer achterop of tegemoet komt. Het is hier prachtig! We worden al gewaarschuwd, verderop olifanten... Maar ja, op de fiets is verderop toch iets 'verder'. Wij kijken, kijken maar wij zien alleen een varaan, vogels, olifantenpoep en dode kameleons. Maar dan als wij bijna het hele park doorkruist hebben, staat er een joekel van een olifant op de weg. Tja, wat gaan we nu doen? Auto's, bussen en tuktuks rijden er langs, het beest blijft lekker waar ie is. We rijden er dichter naar toe. Wel tegemoet komend maar nog geen achterop komend verkeer waar wij ons eventueel achter kunnen verschuilen. De olifant krijgt heerlijk fruit aangereikt en pakt dat netjes aan! Aha, daarom verzet het dier geen poot... hij wordt gewoon heerlijk verwend! Er wordt ons vertelt dat wij er gewoon langs kunnen fietsen (we zijn dan inmiddels al heel dicht genaderd). Eduard is nog een beetje op zijn hoede en wil dicht bij de auto's in de buurt blijven. Jacq neemt een spurt en is er al voorbij als ook Eduard volgt. Spannend! Vooral omdat ons boekje vertelt te wachten totdat de lokale bevolking het beest heeft weggejaagd, maar blijkbaar komt dit olifanten-verwen-ritueel vaker voor.
Een kilometer later fietsen we het Park alweer uit. De overgang van een groen park naar een druk bedevaartsoord is even wennen maar gelukkig wordt het een stuk rustig als we rechtsaf slaan naar Tissamaharama. Nog 17 km te gaan. Het is half één als we arriveren bij het Pala hotel. Als de fietskleren in de zon hangen te drogen (jawel, het is nog steeds droog!) gaan we aan de andere kant van de weg wat eten. Aangezien wij momenteel de enige gasten zijn in het Pala hotel is hier niets te verkrijgen (uitgezonderd ontbijt morgen). We doen ons te goed aan een noodle-soep voordat we ons met een tuktuk naar een dokter laten brengen om toch even naar een insectenbeet op Eduard's kuit te laten kijken. Een paar zakjes met pillen en een antibioticazalfje rijker wandelen we terug. In de verte zien we een mooie bui ontwikkelen maar dan een uur later, hebben wij nog geen drup gevoeld.