de beklimming van de Mont Ventoux

Wat een ontzettend zware beklimming van de Mont Ventoux!

De wekker ging al om 5.30 uur. Snel en stil aankleden om de andere mensen niet wakker te maken. Het ontbijt was goed en voldoende, stokbrood, kaas, kwark, fruit. Noem maar op het was er. Om half 7 klonk het startschot en Eduard vertrok voor de 1e beklimming van de dag. Eerst moest er naar Sault worden gefietst (12 km)voordat aan het “echte” werk begonnen kon worden. En dat waren al leuke warming-up klimmetjes. In Sault kon iedereen zijn gang gaan. En het was pittig. Niet dat wij het klimmen niet gewent zijn, maar het gewicht van de fiets maakte het zwaar. De MTB is veel zwaarder dan een racefiets. Het verschil is denk zo’n 12 kg. De fiets van Eduard werd gekscherend “de Hummer” genoemd….
Gelukkig was het weer prima en ging hij gestaag met een gem. snelheid van 10 km p/u naar boven. Bij chalet Reynard werd het al kouder. Maar toch doorgaan. Om 9.15 uur ging Eduard voor de eerste keer op de top over de finish. Trillend en bevend van de kou, maar gehaald. Helaas was het niet mogelijk om daar lang te blijven. Om 10.00 uur was de officiële start van klim in Bedoin en de afdaling duurt ruim een half uur.
De afdaling was geweldig. Er was nog geen verkeer op de berg en fiets hield zich super. Een andere fietser kende de bochten. Eduard kon hem prima volgen en met snelheden die ruim boven de 70 km p/u lagen was hij rond 9.45 uur in Bedoin. De afdaling bleek achter het hoogtepunt van de dag te zijn..

Ondertussen zijn de bussen met overige deelnemers, waaronder Jacqueline vertrokken uit Montbrun . Om 9 uur worden zij losgelaten in Ville Azur waar de vrachtwagen met fietsen al klaar staan. Vanaf daar is het infietsen naar Bedoin. Jacqueline haar fiets staat helemaal achterin de vrachtwagen, waardoor ze op het laatste moment in Bedoin arriveert . Aangezien er geen motards meer op de kruisingen staan neemt ze de verkeerde afslag. Dan maar terug en gewoon beginnen aan de klim zonder toespraak en zonder minuut stilte, mijn gedachten staan hier tijdens de klim ook nog genoeg bij stil.

Even over 10en nam de voorzitter van de stichting Groot Verzet Tegen Kanker het woord. Live op RTV Drenthe hield hij na een indrukwekkend speech en na 1-minuut stilte klonk het startschot. Dit was voor bijna iedereen behoorlijk emotioneel. Alle deelnemers gingen achter elkaar door het mooi Bedoin heen. De ene Fransoos vond het geweldig, de andere gaf luidkeels aan hier minder van te kunnen genieten…
En toen begon de helse, en achteraf barre beklimming. In het begin was het weer prima. Het zonnetje scheen lekker, maar je merkte dat de temperatuur daalde. Het was zwaar, erg zwaar. De inspanning van de eerste beklimming in combinatie met de zware fiets begon zijn tol te eisen. Bij de verzorgingspunten toch wat langer gestopt. Ook tussentijd steeds even van de fiets af. Gelukkig was Noud van de Berg ook bij ons en hij hield de meute op been.(Misschien was ik zonder hem wel afgestapt…) 4 km voor chalet Reynard begon het steeds harder te regen. Ook werd het steeds kouder. Bij het chalet aangekomen spoelde het enorm. De fiets werd aan de kant gegooid en iedereen vluchtte de warme bussen in. Sommigen waren al een beetje onderkoeld. Toen sijpelden ook de eerste berichten binnen het van het vreselijk slechte weer boven op de top. Veel wind en regen in combinatie met een lage temperatuur. Ook kwamen de eerste lopers weer terug van de top, gehuld in thermo-dekens. Om half 2 nam de organisatie (meer dan terecht) het besluit om niemand meer naar de top te laten fietsen. Heel veel vonden het erg jammer maar iedereen begreep het en had er vrede mee. Op bepaalde momenten had Eduard het idee dat hij in een aflevering van Mash zat. Veel mensen kwamen licht onderkoeld naar beneden…

Jacqueline was gelukkig nog net op tijd vertrokken vanaf Chalet Reynard.
Jacqueline beklimt de berg nu voor de 3e keer. Het 1e jaar na veel trainen 1x. Vorig jaar op de racefiets 2x op 1 dag. Dit jaar zijn we hier op de MTB omdat we vanaf hier starten met onze fietsvakantie . Om toch de trip deze keer weer anders te doen, doet ze de fietstassen op de fiets…
Gek zul je denken! En dat klopt! Dat doet ze dus ook nooit weer!. Na een aantal korte stops is ze ongeveer 4 uur later op de top. In totaal staat er qua fietsuren 3 uur 20 minuten op de teller. Bovenop i s het afmelden en direct weer omkeren naar beneden. Koud, winderig en nat daarboven! Langzaam naar beneden want door de slechte weer is het zicht erg slecht. Anderhalve streep is nog maar zichtbaar op de weg…

Eduard heeft een tijdje op Reynard gebivakkeerd en na een lekkere cappuchino kwam Jacqueline ook al naar beneden. Zij was 1 van de laatsten die nog naar boven mocht fietsen. Bij het chalet werd het na een half uur weer droog, maar op de top was het nog steeds erg slecht vertoeven. Wij hebben toen besloten om samen af te dalen naar Sault en dan door te fietsen naar ons onderkomen. Het werd een mooie afdaling. In Sault zijn wij op zoek geweest naar een lekkere patat oorlog. Maar helaas, de Fransen hadden geen zin om patat te bakken. Wij zijn maar doorgefietst naar ons onderkomen en hebben toen maar een zakkie chips gekocht om onze verloren zouten weer wat aan te vullen. Na een lekkere douche, en een heerlijke massage gaan wij barbeknoeien. En een zin dat wij aan het eten hebben….

Het was zwaar, erg zwaar. Maar mensen die we gekend heb, en overleden zijn aan die k..ziekte hebben ons er doorheen getrokken. Zo heb ik dat echt gevoelt. Anders was ik vandaag niet 1.5x naar boven gefietst. Dank je wel Pepijn!!
Zondag ga ik met Geert Dentro opnieuw naar chalet Reynard om vanaf daar het laatste stuk te fietsen, die we zaterdag niet af mochten maken. Wij willen ECHT naar de top.

Update vandaag: het hoost de hele dag hier. Fietsen wordt niks vandaag! Morgen wordt het beter. Groetjes vanaf Montbrun le Bain