Klimmen en nog eens klimmen

Dank jullie wel voor alle leuke reacties!

Donderdag 8 september
We hebben heerlijk geslapen in hotel Le Columbus in Porto. Na het ontbijt stappen wij weer op ons bepakte ijzeren paard. Nog wat water inslaan bij de supermarkt en dan kunnen wij aan de bak want we moeten direct aan het klimmen. We moeten 500 hoogtemeters overbruggen. Dat valt niet mee. Het stijgingspercentage varieert vooral tussen de 4 en 6%. Hoe hoger we komen hoe drukker het wordt. Niet vreemd want we komen in het NP Les Calanches (op de UNESCO lijst). Adembenemend mooi zodat we de zware klim hier naar toe eigenlijk direct vergeten zijn. In elke bocht; om elke hoek moeten we stoppen om ervan te genieten. Zo schiet het dus niet op. Gelukkig mogen we hierna weer flink afdalen; over het gladde asfalt suizen we naar beneden (jammer dat dat altijd zo kort is…) Er volgen weer een paar korte stukjes klimwerk (tussen 50 en 100 hoogtemeters) voordat we in Cargese neerstrijken op het terras voor een koud colaatje. De zon staat erg mooi aan de fel blauwe lucht. Hier genieten wij ook van tijdens de lunch op het strand in Sagone. De warmte maakt het fietsen er echter niet gemakkelijker op. Een paar kilometers verderop begint de volgende lange klim; dit keer naar 410 meter hoogte maar dan in de brandende zon. Tijdens de klim stoppen we een aantal keer in de schaduw van de bomen. De uitzichten op de baaien en dorpjes zijn schitterend. Na ongeveer een uur staan we op de top van Col de San Bastiano waar we een warme cola en een pain au chocolat nemen voor de broodnodige energie. Ook nu dalen we weer af over strak asfalt. Helaas wordt dit natuurlijk weer afgestraft door een klimmetje. We zijn er bijna maar niet voordat we een laatste berg moeten bedwingen en we af kunnen dalen de drukte van Ajaccio in. Gelukkig hebben we gisteravond nog snel even een hotel geboekt en kunnen we daar met behulp van de Garmin rechtstreeks naar toe rijden. Moe en rood gekleurd duiken we in hotel Sun Beach gelijk onder de douche. Aangezien het hotel redelijk ver uit het centrum ligt, pakken we toch nog even de fiets om op zoek te gaan naar een leuk terras voor wat te eten.

Vrijdag 9 september
We zijn vroeg wakker want 3 bussen vol ouderen vertrekken al erg vroeg. Even voor 8 uur checken wij uit en stoppen bij de bakker en supermarkt vlak voor ons hotel om nog even te ontbijten. We moeten van de ene kant van de stad naar de andere. We rijden op de vluchtstrook van de ‘snel’weg de stad uit. Gelukkig is de afslag naar de D3 te vinden en daarmee is het ook gedaan met de drukte. Helaas houdt ook de vlakke weg op en moeten we weer klimmen. Vandaag gaan we eigenlijk alleen maar de hoogte in. We moeten in totaal 1000 hoogtemeters beklimmen. Hoe hoger we komen hoe mooier het wordt. Via Ocana en Tolla fietsen we langs het stuwmeer de Tolla met geweldige uitzichten om uiteindelijk in Batelica uit te komen. Verwende sufferds die wij zijn! Met een lege portemonnee en geen bank te vinden in deze kleine dorpen. Gelukkig kunnen we wel pinnen in het heel ouderwetse hotel. Na een verfrissende douche gaan we beneden in het barretje, wat niet maar ook weer wel bij het hotel hoort, wat drinken.

Zaterdag 10 september
Na het ontbijt vertrekken we zonder te betalen. Onze cash is op en de pin werkt vanochtend niet. We krijgen een envelop mee met het adres van het hotel; hierin kunnen wij alsnog het geld opsturen. Wat een vertrouwen van de eigenaresse!
We steken het kruispunt waaraan het hotel is gelegen over en starten direct met beklimmen van Col de Scalella. Deze weg is erg rustig behalve een paar knorretjes komen we weinig verkeer tegen. We klimmen in de schaduw en een uur later hebben we de 400 hoogtemeters overwonnen en hebben we vanaf 1200 meter hoogte een geweldig uitzicht over het volgende dal. Een schitterende afdaling volgt waarbij we lager uitkomen dan we vanochtend zijn gestart. In Bocognano kopen we van onze laatste euro’s 2 baquetes (ook in dit dorp geen atm). We moeten wederom een bergpasje over. Via de ‘’oude’’ weg N193, welke mooi rustig is qua verkeer gaan we weer gestaag omhoog. Jacq’s beentjes doen het goed, die van Eduard hebben er vandaag wat meer moeite mee. Helaas komt de ‘’oude’’ N193 uiteindelijk samen met de ‘’nieuwe’’ en hier wordt het drukker met het verkeer. De bovenste laag asfalt is er onlangs afgeschraapt dus we rijden over ribbelig wegdek met ook nog eens een stijgingspercentage tussen de 7 en 10%: erg zwaar dus! Maar ook nu bedwingen we de 1160 meter hoge Col de Vizzavona en suizen we over de brede, goed geasfalteerde weg naar beneden. Halverwege de afdaling nemen we nog even een pauze om baquete op te eten met een schitterend uitzicht vanaf Col de Campo di Lupo . Deze energie is weer hard nodig om straks weer 330 hoogtemeters van Coll de Bellagranajo te kunnen overwinnen. Met deze laatste col van vandaag heeft Jacq het moeilijker terwijl Eduard nu wel in het ritme zit. De laatste afdaling verloopt erg lekker; goed asfalt en goed overzicht op de bochten dus met weinig remwerk zijn we zo in Corte. Op de rotonde slaan we linksaf en het eerste wat we zien is een ATM. Er wordt een flinke voorraad gepind voordat we verder rijden. Het eerste hotel wat we tegenkomen staat vermeld in ons routeboekje dus daarin nemen wij direct maar een kamer. Na een welkome douche gaan we het dorp in. Aangezien we nog niet zoveel gedaan hebben vandaag :) klimmen we ook nog maar even met de benenwagen omhoog door de straatjes van de oude stad. Het biertje op het terras hakt er lekker in. We zijn hongerig maar de fransen zijn niet van het vroege eten. Gelukkig vinden we een terrasje waar ze wel voor 1900uur serveren. Na een bord pasta wandelen we met een soft-ijsje in de hand terug naar het hotel.