pakistan en china zijn prachtig

Hallo allemaal,

Omdat er helaas weinig internet was (en als het er was deed het het niet) hebben we jullie niet op de hoogte kunnen houden van onze geweldige fietsreis over de Karakoram Highway in Pakistan en China. Toch vinden wij het leuk om jullie het een en ander te vertellen dus hieronder een verkort verslag.

Maandag 21 september zijn we vanaf Gilgit gefietst naar een klein dorpje Minapin (4 km gelegen vanaf de KKH). Gelukkig zijn bij vertrek onze banden nog hard... De eerste 20 km rijden we niet op de KKH (maar gelukkig nog wel op asfalt) omdat er aan de KKH gewerkt wordt. Om uiteindelijk toch op de KKH uit te komen moeten we het laatste stukkie flink klimmen over grove stenen; niet gemakkelijk maar we redden het allemaal op de fiets. De rit gaat ondanks het vele keienwerk voorspoedig door het adembenemende en fotogenieke landschap. Na 75 fietskilometers kunnen we nog een deel van de middag genieten in de tuin van het hotel van de zon en van het uitzicht op de Rakaposhi (7790 meter hoge berg).

Op dinsdag 22 september hebben we maar een rit van 30km op het programma staan. Vlak voor het dorp Karimabad nemen we onze intrek in een hotel met uitzicht rondom op diverse 7000 meter hoge besneeuwde bergtoppen. 's Middag hebben we tijd om naar het hoog gelegen Balit-fort te klimmen (lopend) waar we genieten van het geweldige uitzicht.

Woensdag 23 september fietsen we van Karimabad naar Passu. Een tocht van maar 50 km maar het blijft wel veel klimwerk. We fietsen door de schitterende Hunza vallei. Een paar kilometer voor Passu stoppen we voor een lunch bij het Glacier Breeze Restaurant. Zoals de naam van het restaurant al weergeeft ligt er vlakbij een gletsjer. Na de lunch lopen we dan ook even naar de gletsjer. Langs het gletsjermeer, over grote en kleine keien lopen we (op onze fietsschoenen niet altijd even gemakkelijk) door totdat we op de grote ijsvlakte staan. Op de terugweg merken de beentjes toch wel dat er ook al wat fietskilometers in zitten... Gelukkig kunnen we de spieren op de laatste 4 fietskilometers nog weer even lostrappen.

Donderdag 24 september fietsen we naar Sost. Een "rust"dag van 40 km ter voorbereiding op de komende 2 dagen. 's Middags lopen we door het dorpje en genieten daarna lekker op het dakterras van het hotel van het uitzicht; lekker lezen en een kop Pakistani thee (sterke thee met melk).

25 en 26 september fietsen we van Sost naar de Khunjrab pas; van 2700 meter hoogte naar 4800 meter hoogte.
Donderdag een zware tocht van 68 km klimmen! Gestaag glijden de hoge bergwanden langs ons heen; wederom veel keienwerk en stof; knalgele bomen (het is hier herfst) steken mooi af tegen de bruinen rotswanden. Vlak voordat de zon achter de bergtoppen verdwijnt arriveren we op de politiepost Koksil gelegen op 3900 meter waar we overnachten in een tentje (koud!)
Vrijdag zijn we vroeg op en klimmen de laatste 17 kilometers omhoog naar de Khunjrab pas. Gelukkig heeft er niemand last van hoogteziekte (wel een beetje hoofdpijn). Alleen ons adrenalinegehalte bereikt een hoogtepunt als wij de 4800 meter al fietsend bereiken... Na deze overwinning keren we om en gaan deels fietsend en deels met het busje helemaal terug naar Sost

Zondag 27 september rijden we met de fietsen op het dak van het busje wederom over de Khunjrab pas maar passeren nu ook de grens met China. Dat heeft nogal wat voeten in aarde maar we komen er wel! 3x je tassen leeghalen, formulieren invullen, zelfs je temperatuur wordt gemeten (koorts? dan kom je er dus niet in!)
Bij het passeren van de Khunjrab pas kom je direct in een heel ander landschap: KKH Pakistan is ruig en de bergkloof waar je doorheen fietst is niet heel erg breed; KKH China is weids en glooiend. Het uitzicht vanuit de bus is wazig, niet door slecht weer maar door de wind is er veel zand en stof in de lucht. We overnachten in Tashkurgan.

Maandag 28 september fietsen we voor het eerst in China. Net als de natuur is bevolking geheel anders dan in Pakistan; andere kledij, ander uiterlijk, smeriger, minder vriendelijk dan Pakistani. maar wij genieten er niet minder om! We beginnen met een "makkelijke" 30 kilometer; daarna volgt een klim van 40 km lengte. Dat valt niet mee maar we bereiken hiermee wel weer de 4000 meter hoogte met een machtig mooi uitzicht op een vlakte met daaromheen enkele zeer hoge met gletsjers bedekte bergen. Na deze overwinning worden we beloond met een 30 km lange afdaling naar het Kara Kul meer. Hier slapen we op 3600meter hoogte in een yurt (hut/tent van de Kyrgyzen). Het avondeten moeten we even onderbreken voor een zeer bijzondere zonsondergang (het lijkt of de bergen in brand staan)

Dinsdags fietsen we de KKH nog 30 km verder af naar beneden om uiteindelijk met uitzicht op zandduinen te genieten van een kop thee. Dit is het keerpunt van onze vakantie: we draaien de fiets en fietsen dezelfde weg terug. Al leek het of we 30 km hadden afgedaald de eerste 20 km's terug zijn een makkie. Over de laatste 10 km doen we iets meer dan een uur...
Na een overheerlijke lunch bij het Kara Kul meer stappen we in de auto en rijden terug naar Tashkurgan.

Woensdag 30 september gaan we weer terug naar Pakistan. Gelukkig is China uitgaan gemakkelijker als erin; wel moeten we heel lang wachten: 8.15 zijn we bij de douane, 8.30 gaat de kaartverkoop voor busticket pas open, na alle formaliteiten, temperatuur metingen, bagagecontrole, paspoort- en visumcontrole rijden we pas om 11.00 weg. De grenzen met China zijn de komende 8 dagen gesloten ivm het 60 jarig bestaan van de Chinese republiek; daarom is het ook erg druk vandaag.
Na 3 uur rijden zijn we weer in Pakistan bovenop de Khunjrab pas. Even buiten het zicht van de douanepost stopt de bus en laden we de fiets van het dak om de afdaling tot Sost met de fiets te doen. Van 4800 meter afdalen naar 2700 over 85km stenen (met af en toe een stukje asfalt). Doordat je China de komende 8 dagen niet in of uit kunt is het erg druk op de KKH en wordt het aanwezige stof en zand ook flink de lucht in geblazen waardoor we met regelmaat onze brillenglazen schoon moeten vegen. We komen dan ook rond een uur of 6 zwart aan bij de douanepost in Sost. Binnen 5 minuten hebben we weer een stempel in ons paspoort en leggen we de laatste meters af naar het hotel.

Waar we op de heenweg 4 dagen over hebben gedaan doen wij op 1 oktober in 1 dag. Om niet de gehele dag in de bus te zitten doen we de eerste 60 km op de fiets. Na 40 km hebben we pauze voor Pakistani thee met abrikozentaart. Daarna nog maar 20 km tot aan de brug over de rivier; hier stappen we in de bus en rijden door naar Karimabad voor de lunch. Uitbuiken doen we in de komende 3,5 uur tot aan Gilgit. In Gilgit is meer politie (met geweren en knuppels) op straat dan 10 dagen geleden omdat er een paar dagen eerder 5 mensen zijn vermoord in de nabijgelegen dorp; wij merken echter niets van ongeregeldheden en voelen ons ook absoluut niet onveilig.

Vrijdag 2 oktober vliegen we vanaf Gilgit naar Islamabad. Op amper 5 km hoogte vliegen over de machtige bergen. In de verte ook de Rakaposhi die we vanaf de fiets lang hebben mogen bewonderen maar ook de beroemde K2 is vanuit het vliegtuig te zien. In 45 minuten vliegen landen we op Islamabad. We hebben de rest van de dag de tijd om te slenter over de Rajah bazaar in Rawalpindi. Er zijn zo goed als geen toeristen te vinden in de stad dus we trekken wel de aandacht (vooral Jacq; vrouw en met haar blonde haar).
Voor nog geen 3 Euro nemen we de taxi terug naar het 12 km verderop gelegen hotel.

Zaterdag 3 oktober is onze laatste dag in Pakistan. Ab en Wilchard gaan verder slenteren in Islamabad/Rawalpindi terwijl wij met de bus naar het op 2000 meter hoogte gelegen Murree worden gebracht vanwaar we met de fiets weer gaan afdalen naar het op 500 meter hoogte gelegen Islamabad.
's Middag slenteren we weer wat op de bazaar.
Na het diner duiken we ons bed in voor een paar uurtjes slaap; 1.30 staan we op om naar het vliegveld te vertrekken. Veelvuldige controles zorgen voor een langdurige inchecken voor de ongeveer 500 passagiers waardoor het vliegtuig met meer dan een uur vertraging opstijgt met bestemming Dubai. Door de vertraging in Islamabad kunnen we op Dubai gelijk doorlopen naar onze vervolgvlucht. Na in totaal ongeveer 10 uur vliegen landen we op Düsseldorf. Helaas zijn onze fietsen niet meegekomen dus na aangifte vertrekken we met een half lege auto naar Meppel.
In Meppel treffen we een warm welkom; Annette en de buurtjes hebben de garagedeur versierd en de zuurkoolschotel staat al klaar in de oven (heerlijk na weken rijst, linzen en kip)

Heerlijk thuiskomen na een fantastische fietsreis. Genieten van je eigen heerlijke warme douche. Ook als staat het reisadvies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken op 5 (= niet essentiele reizen worden ontraden), wij hebben niets van ongeregeldheden gemerkt; wij hebben zelfs de Pakistani in ons hart gesloten . Nu alleen nog hard aan het werk met de vele foto's...

Groetjes van Eduard en Jacqueline