Van 'koele' Rantepao naar snikhete Pangkajene

20140914
Nog een vrije dag in Rantepao. Vandaag weer een scooter gehuurd om naar Lemo te gaan en de graven met tau-tau poppen te bezichtigen. Erg toeristisch daar maar we vinden er wel ons souvenir: een oud houten luikje/deurtje van een Torajahuis. Die moeten we dus eerst terugbrengen naar het hotel voordat we het noordwesten gaan verkennen. Echter de kaart die wij van Sulawesi hebben is dusdanig grof dat we het rondje wat Jacq in haar hoofd heeft niet kunnen vinden. Bewegwijzering hier laat ook nogal te wensen over en als we de weg vragen, is dat erg lastig want wij kennen geen woord Indonesisch en de Indonesiers kennen geen Engels... Wij hebben het gevoel dat de Indonesiers graag willen helpen maar ook te beleeft zijn om nee te zeggen en we daarom overal ja op zeggen en wij dus uitkomen wat eigenlijk niet de bedoeling was. Maar al met al maken we weer een schitterende tocht via Lokomata verder naar het westen over zeer beroerde wegen maar waarbij we wel op de mooiste (reclame)plekjes uitkomen. De uiteindelijke afdaling terug maar Rantepao gaat gelukkig weer over een nieuwe asfaltweg.

20140915
Al vroeg staat Eduard bij Kantor Pos om ons luikje te verzenden; de verzendkosten zijn net €6 goedkoper dan het luik...
Vandaag gaan we met Mark (r'dam) en een gids naar een begrafenisceremonie per scooter (auto in bijna €10 duurder dan 3 scooters bovendien scooterrijden leuker dan met de auto) Heeeeeel bijzonder zo'n begrafenisceremonie! De ceremonies verschillen van elkaar, afhankelijk van de rijkdom van de familie. Wij zij aanwezig op de 1e dag van de hoogste klasse (duurt totaal 6 of 7 dagen). De overledene, Sara, is 4 maanden geleden al overleden. De ceremonie vind pas plaats na de rijstoogst. Zolang staat de overledene in huis...in de weken voorafgaande aan de ceremonie zijn, afhankelijk van het aantal genodigden, tijdelijke onderkomens van bamboe gebouwd. Wij worden in ruimte 13 geplaatst. Iedereen krijgt koffie en koekjes. Het slachten van diverse cadeau-ontvangen varkens is begonnen; wij staan er met onze neus bovenop. Het varken ligt nog vastgebonden op het bamboe zoals het hier naar toe is gebracht. En messteek in het hart, of als het net mis gaat in de long, en na een gil en knor is het over. Het varken wordt losgesneden van het bamboe en opengesneden om er wat ingewanden uit te halen. Daarna gaat de gasbrander erover om het beest van zijn haren te ontdoen. Daarna wordt ie in stukken gesneden en gaat de pot in of wordt verdeeld over dorpsgenoten en familie. Het slachten gaat gewoon door terwijl de ceremonie verdergaat. Een muziekklasje spelen een mooi stuk op instrumenten van bamboe. Na de lunch, zojuist geslacht en gebraden varkensvlees met rijst en groente wordt de kist met overledene onder een mini-Torajahuis gebonden waaraan bamboepalen als draagbaar zijn bevestigd. De mannelijke familie/dorpsgenoten pakken het enorme gevaarte op, schudden en draaien het heen en weer. Met een stoet buffels, versierd met op elke hoorn een punthoedje met glitters, gevolgd door rouwvlagdragers wordt het Torajahuisje, incl overledene, door het dorp gesjouwd. Bij terugkomst, de omgeving ruikt inmiddels door het vele varkens slachten naar een slagerij, wordt het dak van het draagbare Torajahuis gehaald en later bovenop de dorpspoort geplaatst. Het onderste deel van het Torajahuis wordt incl de kist een bamboeladder opgehesen om daar een aantal dagen in een groter Torajahuis te blijven staan. Met een luidspreker verbonden met enorme boxen wordt het levensverhaal van overledene verteld. Inmiddels is het 14:00, wij verlaten het bizarre feestgedruis want een buffel(s) slachten is er vandaag niet meer bij, dat is voorbestemd voor komende dagen.
Aangezien we de scooter toch hebben, gaan we nog maar een rondje toeren. Op weg naar de ceremonie zagen we nieuwe opties/wegen, eens kijken waar die heen leiden... We klimmen en klimmen, prachtige vergezichten, stukje dalen en weer klimmen totdat de weg ophoudt in een mini Torajadorpje. Het is al laat in de middag, op de terugweg toch nog proberen bij een splitsing de weg te vragen maar toch maar gekozen voor zekerheid : dezelfde weg terug, heb je toch weer andere kijk op de omgeving.

20140916
Vandaag vertrekken we uit Rantepao. Op de planning staat maar 37 kilometers dus doen we lekker kalm aan bij het opstaan en het ontbijt. We zitten aan de goede kant van de stad dus met nog geen 2 km op de teller wordt het al rustiger op de weg. Een erg mooie route, maar rustig en mooi vormt samen wel een goede combinatie voor slecht wegdek.... Een heel klein stukje vers beton gaat over in restjes asfalt en heel veel stenen maar ja, dat mag de pret niet drukken want de omgeving is prachtig! Na 20 km moeten we over een bergkammetje heen en er volgen een 3tal steile stukjes (18%) waarbij we ons voorwiel bijna van de grond trekken: Zweten! Gelukkig is de steile afdaling naar Makale op strak asfalt dus dat gaat mooi. Helaas wordt het dalen weer afgestraft en gaan we weer omhoog. Mooi op tijd arriveren we bij Hotel Sahid Toraja: een mooi complex met diverse gebouwen van 4 kamers onder een Torajadak én met een enorm zwembad! Na een heerlijke club sandwich nemen we een douche en installeren wij ons op de enige 2 ligbedden bij het zwembad. Echter voordat we zij geïnstalleerd ligt Jacq al met kleren en al in het water door een duw van haar lieve? eega.
Later arriveren ook enkele rijkere locals voor een duik, inmiddels is onze kont vierkant van het houten ligbed dus gaan we terug naar onze kamer.
Het avondeten was hier ook erg lekker vooral de kipsate. We zijn de. Enige gasten vannacht dus hebben we gezegd dat ze geen uitgebreid ontbijtbuffet moeten maken maar dat toast met een omelet meer dan voldoende is.

20140917
Na een zeer goede nachtrust worden we de volgende ochtend volgestopt met broodjes jam, toast en omelet, worstjes, sap en thee. We vertrekken rond half 9, de eerste meters zijn redelijk vlak maar dan komt er een pittige klim tot een kilometer of 4. En dan gaan we vele kilometers dalen in een geweldige omgeving. De weg is redelijk tot goed dus dalen gaat prima! We passeren dorpjes Kalosi, Sudu en Cakke. Helaas moeten we dan weer klimmen. Een klein stukje (12%) gaat Jacq zoooo langzaam dat de km-teller gewoon nul aangeeft.. Bijna 8 kilometer verder gaan we weer afdalen. En hoe.. Superstrak vers asfalt, ff wachten totdat de twee vrachtwagens een eindje weg zijn en dan kunnen wij ook gaan; Enrekang here we come....

20140918
Goed geslapen, vroeg vertrokken. We gaan de heuvels verlaten. Het is heuvelachtig dus afwisselend klimmen en weer afdalen. Er zijn een paar wolken maar die doen niets tegen de hitte; het zweet loopt met straaltjes over het gezicht en over de rug, lekker je bilspleet in... Maar we genieten van de vergezichten en de bergen in de verte. De laatste kilometers van vandaag zijn vlak maar oh zo heet! We arriveren even na 12 in wisma Husada. We kunnen douchen en slapen maar veel bijzonders is ons onderkomen niet. Dit is een grote stad, een knooppunt naar verschillende steden. We hebben geen internet in ons verblijf, daarom zijn we nu even neergestreken in een eettentje met wifi.