Tussen de hoosbuien door regen en mooie landwegen

Za 26-9
We verlaten Tissamaharama in noorderlijke richting. We rijden om het Tissa Lake heen over een prachtig landweggetje waar we geen last hebben van het geraas van die maffe bussen. Na 9 km slaan we af een gravelweg op, deze is echter beter te berijden dan de weg over de dijk die later volgt. Wij rijden inmiddels in westelijke richting over mooie weggetjes welke worden afgewisseld met iets grotere, maar rustiger wegen. De kilometers worden niet weggeven want we gaan heuvel op en af. De laatste 5 kilometer zijn zwaar door het enorm slechte hobbelige asfalt, soms is een strook naast de weg vrij, daar rijdt het beter. Het wordt steeds drukker als we Embilipitiya naderen.

Zo 27-9
Ook al hebben we midden in het centrum overnacht, het was er lekker rustig en het eten was er goed. We gaan vandaag zuidwaarts. Jacq vindt het best een zware etappe want het gaat de hele weg op en neer, op en neer. Na 30 kilometer maken we een uitstapje naar de Mulkirigala Rotstempel. Waarom de krengen zich toch altijd enorm hoog in de rots moeten bevinden, alsof wij het nog niet warm genoeg hebben moeten we weer tig trappen omhoog. Leuk maar alweer de zoveelste liggende boeddha in een mooi beschilderde ruimte. Weer terug naar de hoofdroute, het wordt steeds donkerder hoog boven ons en even later vallen de druppels dan ook naar beneden. Het is helaas gestaag gedruppel dus dat gaat nog wel even door daarom rijden wij ook maar gewoon verder. Doorweekt komen wij aan in Dikwella. Het romantische paradijsje Coconut Beach is door het slechte weer ook minder fraai. Het regent en regent maar door. Alles ruikt muf door het vocht, het verbaast ons dat we zelf nog opdrogen... De gastheer is de hele middag op de tjak en doet moeite om voor ons nog een maaltijd bij elkaar te krijgen (het is vollemaan; bijna alle winkels zijn gesloten). Uiteindelijk staat om half 8 de tafel vol, maar niet naar Jacq's smaak (ooit al een spicy rode bieten gegeten?), het ijsje daarentegen gaat er goed in. We gaan vroeg te bed na een hele middag rondhangen.

Ma 28-9
De luchtvochtigheid is nog enorm maar het is al wel de hele nacht droog. Na een goed ontbijt verlaten wij Dickwella en fietsen we westelijk via het binnenland naar de volgende kustplaats. Prachtige route over kleine wegen. Veel troep en klei op de weg door de vele regen van gisteren. Helaas krijgen wij binnen de 1e 10 km een dikke bui op onze kop, alweer doorweekt! Toch schuilen we nog even, het lijkt er toch op dat het weer droog gaat worden. Tussen ondergelopen rijstvelden door, het water rijkt tot de rand van de asfalt weg. Langs een flink opgezwollen riviertje, tjeemineetje wat een water. Weer over een grotere weg, heuvels, weer het binnenland in, lekker afwisselend! Helaas de krokodillen niet gezien, er was te veel water. Wel een aantal varanen maar eigenlijk kijken we daar al niet meer van op, ook al blijven ze fascinerend! Een kleine 10 km voor ons eindpunt begint het te hozen, we schuilen, bijna droog dus hup weer op de fiets, weer schuilen, fietsen, schuilen voor een enorme langdurige hoosbui! Zodra de sluizen bovenweer een beetje dicht zijn, stappen wij weer op. Het water stroomt vanuit hoger gelegen straatjes/ paden de weg over. Overal is water, bewoners kunnen niet zonder natte voeten bij hun huis komen. We komen op de grote weg door Unawatuna, nog geen zee te zien maar dan slaan we rechtsaf, veel winkeltjes, veel toeristen, veel hotelletjes. We nestelen ons voor 2 nachten in het Neptunes Bay hotel. De hal is donker en ouderwets maar de kamer is super met een enorm balkon en zicht op het zwembad én op de zee. Nadat ons balkon vol hangt met onze was, gaan we op het terras zitten aan de overkant van de straat direct aan zee (terwijl de regen tikkelt op het dak boven ons).