Cultureel en Nucleair

Woensdag 11 oktober. Gisteren was ff shocking om ineens zoveel toeristen tegen te komen. Vandaag zijn we er beter op voorbereid, echter zijn het er wel héél veel. We zitten dan ook in het meest bezienswaardige gedeelte van de stad Kashan. Onze gids leidt ons eerst naar Boroojerdi Historical House. Gelukkig heeft ze het niet continue over jaartallen maar over hoe men hier leefde hoe de airco(zonder stekker) werkt. Verblijfsruimte voor gasten, voor hun zelf, voor de beesten, opslagruimtes, zomer - en winterverblijf. Na dit stukje cultuur brengen we een bezoek aan de Hamam:
Sultan Amir Ahmad Historical Bath en daarna nog aan het luxueuze Tabatabaei Historical House. Inmiddels is het middaguur alweer gepasseerd. Na nog even een kijk bij de enorme moskee gaan we een hapje eten in een straatje achter onze verblijfplaats. Dan nog even langs het koffiebusje voor een echte bak heerlijke koffie. Na vijven brengen we nog een bezoekje aan de bazaar voordat we rond 20:30 verzamelen voor het avondeten.

Donderdag 12 oktober is weer een fietsdag. De eerste 30 kilometers zijn vlak dus in een groep fietsen we in een rap tempo naar het volgende dorp voor een drinkstop met heerlijke noga. Daarna gaat het vals plat omhoog. Een poging om bij de groep te blijven eindigt op het moment dat we onder een ander weg door moeten dus dan maar weer verder in Jacq's zwoegende tempo. We rijden dooreen soort woestijn. Saai maar toch ook bijzonder én de wind staat gunstig! Na een kleine 20 km weer een stop vóórdat we de militaire zone van de nucleaire centrale (waar nog steeds ophef over is, Trump en Iran) inrijden want daar mag niet gestopt worden. We zien veel zwaar geschut de hemel ingericht staan. Als we weer vele kilometers verder zijn maar toch nog net in de militaire zonde hebben we lunch; we worden gedoogd maar toch vriendelijk verzocht niet te lang te blijven hangen. Na de lunch dalen we eerst een stuk af waarna we weer 'gestraft' worden met een lange stevige klim. Denk je op de top te zijn, fiets je de bocht om en ja hoor, nog verder omhoog én als je dan eindelijk de top hebt bereikt is het een korte afdaling naar Natanz. Pascal heeft weer een leuk plekje geregeld, wederom in een traditioneel huis. Dit keer hebben we een grotere kamer, het is even zoeken naar bed maar die is bij elkaar gebonden in een grote geruite doek.
Na weer bijna 90 km op de teller in de hete zon, kunnen we lekker bijkomen op het binnenterras.