Hete voetjes

Vandaag een relaxed dagje... Vanuit Anuradhapura maken we een uitstapje naar Mihintale. Na even op de kaart gekeken te hebben, fietsen we er zo naar toe. Het is een warme dag maar gelukkig waait het lekker hard. Op de weg naar Mihintale hebben we de wind dan ook in de rug. Na een kleine 15 km zie we langs de weg een grote witte Boeddha, daarachter een oude bakstenen stupa. Deze heeft 4 toegangspoorten, allen van steen bewerkt met allerlei afbeeldingen. Zo ontzettend mooi (veel mooier dan in Anuradhapura). Een aantal kilometers verderop zien we de witte stupa van Mihintale al verschijnen. We fietsen iets verder door dan gebruikelijk en maken een geweldig leuk rondje om de berg en komen even later weer op de A12 uit. We zien een restaurantje met koele drankjes en lekkere broodjes en cakejes. Daarna toch maar naar de parkeerplaats om naar de Stupa te klauteren die bovenop de berg ligt. Er zijn enkele stalletjes waar ze allerlei leuke lelijke dingen (ja BABD het is ons weer gelukt) verkopen. We knopen onze fiets aan een boom en een verkoper houdt er een oogje op. We gaan een trap omhoog, en nog één en nog één. Uiteindelijk komen we op een plateautje waar de toeristen toch nog entree moeten betalen 500 Rs p/p. Weer een lange trap omhoog (1.853 treden) en jaaaa, onze schoenen moeten weer uit, pet weer af, omslagdoek om en dan mogen we verder. De eerste paar treden gaan nog, dan een vlak plein van zand maar gelukkig met bomen dus veel schaduw. De in de rots uitgehakt trap die ons naar de stupa leidt, ligt echter pal in de zon. Zover het mogelijk is, gezien de ongelijke treden, rent Jacqueline omhoog. Au au au hete voetjes, gelukkig weer een stukje schaduw, even afkoelen om daarna weer verder te gaan. Bovenop worden we echter beloond met een enorm mooi uitzicht over de omgeving. Daarnaast is er een ruimte waarin een grote Boeddha ligt met al zijn volgelingen om hem heen. Een aap zit op de offersteen lekker te genieten van een stel vers geofferde bloemen. Na het rondje om de stupa moeten we weer naar beneden..... Het eerste stuk gaat goed maar dan komt het hete stukkie dus rok vast en rennen maar aangezien Jacqueline haar voetjes lekker zijn voorgewarmd, is dit niet te doen. Halverwege gaat zij zitten met voetjes omhoog, giet water uit haar bidon op haar voeten én op een tree, voetjes erin en weer verder rennen. Pfff weer gehaald, maar wie dit toch ooit bedacht heeft, zelfs de locals klagen. Weer beneden geven de fietsoppas een paar ruppies en fietsen terug. Nu tegen de wind in maar terug is het vals plat naar beneden. Eduard voorop, Jacq in het zog en zo zijn we snel terug in ons paradijsje. Even lekker douchen, fietskleding weer uitgespoeld (hangt nu aan de lijn maar droogt erg slecht in deze hoge lucht vochtigheid) en lekker zitten typen onder het genot van een cola, biertje en nootjes. Ondertussen komen er steeds meer toeristen binnen wandelen (Australiërs, Duitsers,...)