Hoog maar niet droog

Wakker worden met uitzicht op de Ramboda-vallei is niet verkeerd maar we moeten weer verder. We verlaten onze mooie luxe plek, de lucht is blauw, wit en lichtgrijs gevlekt. Eerst nog een paar meter dalen/vlak en dan begint het pas echt! Langzame kilometers omhoog (4-7 km/u) tussen de theeplantages door. Van de ene naar de andere waterval. Bocht na bocht na bocht fietsen we gestaag door. Af en toe een fotostop. Veel verkoop langs de weg, vooral bloemen en héél veel groente (waarom krijgt Jacq dan zo weinig van die groenten op mijn bord?) Een enkele toerist hangt uit z'n luxe auto om ons aan te moedigen. Het valt niet mee, 19 km alleen maar omhoog ( 't lijkt de Ventoux wel). Ondanks dat ik weet op welke kilometerstand we de top bereiken denk ik af en toe we moeten er toch bijna zijn, maar dan weer een bocht. Als we de top bereiken is het inmiddels aardig donker geworden boven ons. We dalen af en komen net op tijd aan bij onze overnachtingsplek hotel Trevere, even voor de klok van enen. Met het geluid van onweer in de verte en de stromende regen op het dak, drinken we een bak koffie/thee. Het is fris op bijna 1900 meter hoogte. Gelukkig hebben we een hete douche. Het druppelt gestaag door, toch lopen we even het dorpje in, dan maar ons plastiekje uit de tas toveren (houdt warmte ook lekker vast)