Hamid en Fatima op (fiets)vakantie

Vrijdag 29 sept verlaten wij de Lepelaar voor een 17 daagse fietsvakantie met Tropical Cyclist. Zonder enig oponthoud arriveren wij op het door ons gereserveerde parkeerterrein vlak bij luchthaven Zaventem te Brussel. De fietsen worden uitgeladen en in de door ons meegebrachte Schiphol-fietsdoos gepakt. De auto wordt onderdak geparkeerd en met de bus gaan we naar het vliegveld. Na een klein uur wachten gaat eindelijk de incheckbalie open. We moeten bij de balie van Turkisch Airlines € 60 per fiets betalen, brengen de dozen naar de afwijkende bagage band en kunnen dan door de douane. Na een lunch en nog een tijdje wachten vertrekken we met vertraging, er moest eerst nog getankt worden, naar Istanbul. Waar we een uurtje of 4 later een groot deel van de groep ontmoeten. Na nog 2 uur vliegen landen we in Tabriz. Het is net na middernacht terwijl we wachten op het visum. Aangezien dit een tijdje duurt en de bagageband blijkbaar leeg moet (men wil naar huis) wordt de bagage bij ons gebracht. Helaas zonder fietsen... Hopelijk volgen deze morgennacht. In het hotel aangekomen kunnen we al snel op onze kamer waar we na een douche nog voor een uurtje of 5 het bed induiken.
Zaterdag bij het ontbijt maken we kennis met nog een aantal reisgenoten. Bijna iedereen, op 4 na die geen fiets hebben, gaan hun fiets klaarmaken voor de reis. Eduard en ik gaan lopend de stad in. In een straatje krijgen we dadels en thee aangeboden, lekker maar communiceren is lastig want wij spreken geen Farsi. Vandaag is het een één of ander feest en is alles grotendeels dicht. Vreemd om zomaar in Iran te lopen (Jacq met hoofddoek!). Gisteravond leek het verkeer een chaos zonder regels maar na een tijdje rondlopen lijkt er toch wel wat structuur in te zitten. Om één uur gaan we met de groep lunchen. In de hoop dat 's middags de bazaar alsnog gedeeltelijk open gaat lopen we na de lunch nog een rondje maar helaas, bijna alles is en blijft gesloten. In éen klein straat je groente en fruit is nog wel wat te beleven dus daar duiken wij in. Midden in het straatje staat een groep mannen voor een ruimte met tralies. Er worden een soort wraps (vorm bubbelplastic) met aardappel en zout uitgedeeld. Wij hebben net gegeten dus willen eigenlijk niet maar helaas is 'nee dank u' niet voldoende en ook wij krijgen er allebei één in de handen gedrukt. Het smaakt goed maar voorlopig eten wij even niet meer. We lopen terug naar het hotel doen ff een tukkie en lezen nog wat voordat we verzamelen voor, ja alweer eten, het diner.
Morgen, zondag 1 oktober een heel andere dag. Na het ontbijt om 7 uur hebben we een transfer naar Urmia vanwaar we op de fiets stappen ( als hij vannacht arriveert?) naar Naqadeh ; een tocht van iets over de 100 km.
Groet Hamid en Fatima