Fatima en Hamid in de Iraanse brgen

Zondag. Gelukkig zijn onze fietsen vannacht we gearriveerd. Vóór het ontbijt maken wij deze rijklaar. Nadat onze buikjes zijn gevuld worden de fietsen en bagage in de vrachtauto geladen en even later stappen wij in de minibus. Het is net kwart over 8 geweest als we wegrijden. De chauffeur moet bij verlaten en binnenrijden van steden zich melden bij de politie of hij verder mag rijden; dit gaat gelukkig vrij soepel. We rijden westwaarts langs veel grauwe stoffige bedrijven langs de weg, allemaal vandaag dicht ivm de feestdagen. Als we het zoutmeer van Umria naderen verdwijnen de bedrijfjes langzamerhand en rijden we over lege kale vlaktes richting de brug over het meer. Pas hier zien wij dat het meer volledig aan het opdrogen is; er is nog zoutwater maar je kan nog goed zien hoe het jaren geleden moet zijn geweest. We rijden door Umria waar heel veel ceremonies met veel geluid/herrie. Na bijna 3 uurtjes rijden, even voor 12 uur, ruilen we de 4 wielen om voor onze eigen 2 wieler. Door een glooiend landschap met een groen dal en op de achtergrond bruine bergen stijgen we hoofdzakelijk én ook nog eens met een krachtige wind tegen. Het is hier prachtig! Onderweg stoppen we bij appelplukkers en worden onze tasjes gevuld met heerlijke, versgeplukte appels. We ploeteren weer verder en na 30 km hebben we een lunchstop. Wat yoghurt, brood, kipspies en cola verder stappen we weer op. Nog ff wat klimwerk met tegenwind en dan komt er een mooie afdaling, qua omgeving en hellingsniveau maar helaas niet qua wegdek. Met bijna 50 km op de teller slaan we linksaf naar Naqadesh. Deze laatste 30 km is een cadeautje weinig stijgen, harde wind in de rug en ook nog eens een mooie lange afdaling over redelijk wegdek. Na een stuk hobbelen over een 'weg under construction' is het nog 5 km voordat we de stad inrijden. De groep staat daar al op ons te wachten met honderden Iraniërs om hun heen die met ieder van ons op de foto willen. Hilarisch! Sommigen rijden zelf op de brommer, al fotograferend, met ons mee. Rond half zes, 75 km op de teller, zijn we bij ons 'hotel'. Hier slapen normaliter geen toeristen maar leraren van de moskee die hier tijdelijk aan het werk zijn. Met z'n allen gebruik maken van 2 douches, gelukkig blijft het warme water wel stromen. In de hal met diverse perzische tapijten nestelen wij ons op de grond met frisdrank, water en chips. Om de beurt onder de douche en rond half 8 wordt het eten hier gebracht in piepschuim bakken. Een bounty als toetje, nog wat hangen tegen de muur, afwisselend zittend op een krukje. Na een korte briefing over de dag van morgen, verdwijnen zo langzamerhand steeds meer mensen achter hun deur. Morgen is er weer een dag, met wederom een transfer aan het begin van de dag; dit keer maar voor een uurtje.

Maandag 2 oktober. Het uurtje in de bus werd anderhalf uur. Daarna is het fietsen uitladen en gaan. Bij de fietsstart bevinden we ons op 1300 meter hoogte en in 20 km klimmen we naar 1900 meter. Het is wederom prachtig weer maar wel met een stevige windkracht 4. We harken ons omhoog net geen 5 km p/u op de teller, soms 7. Lijkt het er eindelijk op dat je een stukje mag afdalen ga je nog maar 13 km p/u dus we stijgen nog steeds. Na 10 km klimmen ff een stop om een banaan op te peuzelen zodat we weer genoeg energie hebben om verder te gaan. Het wordt langzamerhand iets minder heftig en meer afwisselend sterk stijgen tot soms vals plat. We fietsen door een prachtig berglandschap met veel geel en bruin tinten; stoffig is het wel. Het is een redelijk drukke weg richting Bukan maar er is gelukkig ruimte genoeg voor ons. Na wederom een 'top' te hebben beklommen zien we een prachtige lange afdaling voor ons opdoemen dus billen ver over het zadel, neus op het stuur en zoef.... Met 25 km op de teller hebben we een thee stop. Een koekje, theetje en colaatje later stappen we weer op. De volgende 25 km heeft mooie afdalingen maar we moeten ook regelmatig weer het kleine verzet opzoeken om omhoog te kunnen ploeteren. Vlak voor Bukan hebben we picknick. Hier stappen we in de bus want de volgende 40 km gaat over een drukke weg en heeft ook nog eens 400 hoogtemeters. Aangezien het al half 3 is en we eigenlijk nog wel even over de bazaar in Saqqez willen lopen stappen we met 12 van de 15 toch maar in de bus. Dwars door Bukan rijden we de provincie Koerdistan binnen en dut Jacq ff lekker weg. Na een uur rijden zijn we op de plek van bestemming en settelen we ons in hotel Maad, nemen een douche en rond half 6 een taxi (€0.75 voor de taxi) naar het centrum. Leuk en gezellig druk is het hier. Niet alleen wij nemen foto's van de mensen maar wederom wil men ook graag met ons op de foto. Als langzamerhand de winkeltjes gaan sluiten, wandelen wij terug naar het hotel. Nog een half uurtje voordat wij aan de overkant van de straat kebab gaan eten.

Dinsdag 3 oktober staan we om 7 uur op, half 8 is het ontbijt. Na inpakken van alle bagage fietsen we weg uit Saqqez. Een klein stukje over de drukke weg die de stad uitleidt voordat we rechtsaf slaan. We fietsen zuidwaarts. Het begint al lekker te stijgen toch ligt de 1e klim wel lekker in de benen. Als we nog eenmaal achterom kijken zien we Saqqez in de verte nog liggen. Daarna krijgen we een prachtige afdaling aan de andere kant van de berg. Zo gaat het een aantal keer; klimmen en weer dalen. We moeten vaak stoppen want bij elke bocht en top hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Na 20 km hebben we de eerste drink/koekjes/banaan-stop, 20 km later nogmaals. We volgen de nagenoeg drooggevallen rivier, het is hier prachtig. Na de 2e stop krijgen we een stukje wegwerkzaamheden dus rijden we over stoffig gravel. Het hele zware klimwerk gaat over in iets minder zwaar klimwerk maar wij blijven genieten. We rijden zo'n beetje continu achter een donkere wolk aan maar we krijgen maar een paar spatters. Met nog net geen 60 km op de teller hebben we een snelle lunchpauze. Even voor 3en begint de bus te vegen... En wij willen toch nog wel ff een paar kilometers verder fietsen. Met nog net geen 70 km op de teller worden we opgeveegd.... Zo rijden we verder richting Marivan, steeds iemand oppikkend. Uiteindelijk hebben 4 snelle mannen de gehele tocht voor het donker kunnen volbrengen. Een pittige maar schitterende tocht redelijk dichtbij de Iraakse grens. Dit is goed te zien aan de vele militaire posten langs de weg. Het is er echter zeer relaxed. Na een lekkere douche kunnen we nog ff uitrusten voordat we gaan eten in ons hotel Zarivan. Superlekker gegeten, soepje vooraf, vis uit het meer waar wij op uitkijken vanaf onze kamer, rijst en salade.

Pascal moet elke dag moeite doen om het ontbijt te vervroegen; vandaag is dat om 7:30 en het staat zelfs ietsje eerder klaar. Na en goed ontbijt gaat de boel weer in de wagens. 3 personen vertrekken vanaf het hotel, een aantal wordt 30 km verderop gelost en de laatste groep vertrekt 85 km vóór Sanandaj, waaronder wij. We beginnen met een hele stevige klim van bijna 5 km lang. Daarna is het stevig glooiend. Jacq heeft haar dag niet echt, elke klim doet zeer in de benen. Na 21 km hebben we een theestop met bijzondere koekjes (goed van smaak maar een droge plakzooi in de mond) waarna we weer vrolijk verder trappen. Het is best warm af en toe vangen we wat wind (in de rug of van opzij). Ook hier is het prachtig, anders dan gisteren, iets drukkere weg maar goed te doen. We gaan op op en neer en na 48 km op de teller lunchen we onder de bomen achter een huis waar een mannetje fruit verkoopt langs de weg. Een leuk plekje! Na de lunch zou er een zware klim komen maar 10 kilometer verder gaan we nog wel steeds een beetje omhoog over de glooiende weg, waar blijft de berg dan? Inmiddels is de wind flink aangetrokken (gelukkig nog steeds van de goede kant). En dan komt daar eindelijk mooie klim met 2 haarspeldbochten. Na de 1e bocht hebben we een fantastisch uitzicht over het dal waar we vandaan komen. In de 2e bocht zetten we de fiets even aan de kant om op een rots te klimmen vanwaar we kunnen genieten van het dal maar waar we ook moeite hebben om te blijven staan, zo'n harde wind! Daarna nog een klein stukje en dan staan we op de top ongeveer op 2000 meter hoogte. Ook aan de ander kante van de berg ligt een prachtig dal en een fantastische afdaling over 9 km lengte. Helaas volgt er dan wel weer een stevige klim waar we niet op hadden gerekend, maar daarna wederom een superafdaling. Als we eindelijk rechtsaf slaan naar Sanandaj moeten we stoppen want Eduard heeft een platte achterband. Nadat die is vervangen moeten we nog een klein stukje klimmen voordat we de groep zien staan. Vanaf hier is het nog 10 km. Jacq heeft na 4 dagen fietsen zere billen dus stapt in de bus met nog 3 anderen die er ook genoeg van hebben. Aangezien onze chauffeur de weg niet weet zijn de fietsers er eerder dan wij. We logeren nu 2 nachten in een luxe hotel. Waar we lekker opgefrist gaan aanschuiven bij het buffet, laat maar komen ik heb wel trek!